Maandagochtend.. Ik ga beginnen aan mijn 4e en tevens laatste week school. Mijn docent is voor deze week is Wagner; een vrolijke man met een paardenstaart. Als ik hem moet omschrijven is het een mix van Johnny Depp en Bono, maar dan Spaans.
Ik loop met hem mee naar zijn lokaal op de eerste verdieping. Het lokaal heeft een pastel groene kleur op de muur. Ik kijk om me heen en merk op dat het lokaal rommelig is. De deuren van de kast zijn vast geplakt met tape en overal liggen boeken. Op het plafon hangt een post it waar op staat "el techo", en ook op de lamp hangt een post it; "la lámpara". Het blijkt dat het hele lokaal vol geplakt is met post its, wel handig voor als je even ergens niet op kan komen.
Ik heb deze week privéles omdat er geen nieuwe studenten bij gekomen zijn. Wagner zijn manier van lesgeven werkt goed voor mij, ondanks de rotzooi hangt er een relaxte sfeer in het lokaal en Wagner neemt alle tijd om me dingen uit te leggen.

Donderdag na school hebben señora Thelma en Lorena me mee genomen naar een winkelcentrum ergens in Quito. We stapten een enorme winkel in waar werkelijk alles te vinden was voor welke sport dan ook.
Ik heb hier mijn laatste dingen voor de Amazone gekocht; een poncho, klamboe, kaplaarzen en een extra tas omdat ik veel te veel spullen gekocht heb de afgelopen 4 weken.
Die avond at ik niet bij Thelma maar hadden we met de studenten afgesproken om een hapje te gaan eten in de stad. De meeste vertrekken dit weekend dus dit was een soort afscheid.
De afgelopen maand waren deze mensen voor mij vertrouwd en was school een veilige plek. Ik vind het een hele rare gedachte dat we elkaar na vrijdag waarschijnlijk nooit meer zien. Ik ben blij dat ik deze mensen heb leren kennen en zal altijd met veel plezier terug kijken op deze tijd.

Zoals elke vrijdag nu ook weer het examen, het was moeilijk en was er met mijn gedachten niet bij. Ik heb in plaats van kook les in de middag, extra les gevraagd bij Wagner wat geen probleem was.
Na de les kwamen de studenten en alle docenten bij elkaar in de patio, het moment dat de studenten die weg gingen hun certificaat overhandigd kregen. Het was een verrassing voor me dat señora Thelma ook naar school was gekomen.
Ik kreeg mijn certificaat en heb afscheid genomen van de docenten en de studenten, wat ik toch wel moeilijker vond dan verwacht.

Ik heb mijn week in Quito afgesloten met Mitad del Mundo, de plek waar de evenaar door Ecuador loopt. Het is een uurtje met de bus vanaf Quito. Het was veel groter dan ik had verwacht, veel souvenir winkeltjes, museums en lama's.
Toen ik terug kwam bij het huis heb ik afscheid genomen van de portier; Vicente. Ik heb hem bedankt voor zijn praatje iedere ochtend.
Voor señora Thelma had ik een klein cadeautje en een kaart waarin ik, uiteraard in het Spaans, heb geschreven dat ik haar en Lorena enorm dankbaar ben voor de afgelopen maand.
Tijdens het eten hebben we nog wat gepraat en is ze het lijstje af gegaan of ik wel echt alles had voor de Amazone.

Morgen ochtend vertrek ik hier om 7.00, ik zal een taxi nemen naar Quitumbe, de bus terminal van Quito. Daar zal ik de bus pakken die me in 5 uur naar Tena brengt. Daar aangekomen moet ik bellen naar Parque Amazónico zodat ze een kano kunnen sturen, vervolgens pak ik een andere bus pak tot Puerto Barrantilla. Hier zal de kano op mij wachten en me naar het rescue park brengen.
Ondanks dat ik er ontzettend veel zin in heb ben ik toch ook wel een beetje zenuwachtig. Op het park is geen WiFi, hiervoor moet ik naar Tena reizen. Ik ben erg benieuwd naar de jungle en mijn vrijwilligerswerk maar ik zal señora Thelma en Lorena best gaan missen.