Zaterdag was het dan zo ver, voor de laatste keer zat ik samen met señora Thelma aan de ontbijt tafel. Nadat ik haar bedankt had voor alle goede zorgen heb ik haar een dikke knuffel gegeven. Ik heb mijn spullen gepakt en ben op zoek gegaan naar een taxi. Toen ik de straat uit liep zag ik dat señora Thelma op het balkon stond om nog voor een laatste keer te zwaaien. 

Mijn taxi chauffeur die me naar Quitumbe bracht kon niet stoppen met praten. In mijn beste Spaans heb ik al zijn vragen beantwoord. Mijn bus naar Tena ging pas om 9.00 wat me nog wat tijd gaf om extra water in te slaan. De busreis naar Tena duurde 5 uur. Daar moest ik de bus hebben naar Puerto Barrantilla, die ik uiteraard niet kon vinden. Na het een aantal keer te vragen wist uiteindelijk iemand me te vertellen welke terminal ik moest hebben. Mijn bus vertrok om 16.00, ik belde het park en zij zouden zorgen dat er een kano voor me zou zijn.  Nog anderhalf uur moest ik wachten op de bus, een jongen naast me vroeg waar ik vandaan kwam en wat ik ging doen. Dit is maar goed ook want als hij in de bus niet naar me toe was gekomen dat ik er uit moest bij de eerst volgende halte had ik het nooit gevonden. 

Op de kano moest ik nog een half uur wachten, ik was enorm blij dat er iemand kwam om me op te halen. Vanaf Puerto Barrantilla is het nog geen 5 minuten met de kano naar het park. Een vriendelijke vrouw wacht mij op en op haar schouder zit een klein aapje. Ik word voorgesteld aan de andere vrijwilligers en kan meteen aanschuiven aan tafel. 

De volgende dag om 7.00 worden we verwacht in de bodega; de plek waar al het eten voor de dieren gemaakt word. Samen met Scott doe ik die dag de apen. We beginnen met een ronde waarin we alle verblijven schoonmaken. Als we dit gedaan hebben gaan we de emmers halen met fruit en is het tijd om te dieren eten te geven. Als dat gedaan is kunnen we zelf gaan ontbijten. Na het ontbijt is het tijd voor extra taken en na de lunch doen we de ronde om de dieren eten te geven nog eens opnieuw. Het werken met de dieren is geweldig. 

In de tuin loopt America, een tapir die het heerlijk vind om geknuffeld te worden. En in de bomen springen de aapjes voorbij. Ik heb ontzettend veel zin in de tijd die hier nog komen gaat...